Namaste!

Szanowna Pani Alicjo,

Po długiej drodze udało nam się dotrzeć do bazy medycznej w Manang, której wygląd daleko odbiega od naszego pojęcia Klinika. Już pierwszego dnia mieliśmy pacjentów, na szczęście nic poważnego. W tych warunkach wszystko, co jest poważne „leczy się” sprowadzeniem helikoptera i ewentualnie utrzymaniem stanu pacjenta do jego przylotu. O wszelkiej sterylności można zapomnieć. Choć jej namiastkę dają rękawiczki ochronne i środki dezynfekcyjne, reszta to fikcja.

Cały czas myślę o relacji, którą chciałabym napisać, jednak z tego miejsca będzie to niemożliwe i uczynię to jak wrócę do domu. Myślę, że wtedy uda mi się napisać coś przyzwoitego.
Staram się prowadzić bloga (www.myaltitudefever.wordpress.com), jednak jest to bardzo trudne, bowiem dostęp do Internetu jest tu trudny. Jeśli już jest to ledwo, co działający.

Już tęsknię za cywilizacją. Wolontariat jest piękny, ale niezwykle wymagający i do tego jeszcze w takich ekstremalnych warunkach. Jedno jest pewne Śląskie Centrum Chorób Serca dotarło tam, gdzie nikt wcześniej z Polski nie był – Baza medyczna w Manang – 3500 m.n.p.m.!

Proszę trzymać kciuki! 

Proszę przekazać serdeczne pozdrowienia dla Pana Profesora i zespołu.

Ściskam mocno

Marta Kurdziel