Wszystkie Dzieci są Nasze Program, który przynosi nam  radość, zadowolenie, satysfakcję.

Praca dla dzieci, ich szczera radość tak potrzebna nam wszystkim,
dla mnie to najlepszy warsztat psychologiczny, po którym nabieram sił i wiary w to cudowne i jedyne życie.
Świat staje się piękny, a ludzie wrażliwi i życzliwi.

Okres przedświąteczny i końcówka roku, to wyjątkowy czas, zadumy refleksji, rocznych bilansów i  ta Polska tradycyjna gościnność, chwile wzajemnych odwiedzin, życzeń, prezentów.
Czujemy chęć dzielenia się, pomocy. Po tym cudownym Mikołaju w ŚCCS, Wigiliach przy ulicy Floriańskiej, w naszym nowym budynku B, tak jak w ubiegłym roku nie zapominamy o tych co tak mocno ucierpieli podczas wielkiej wody, która nawiedziła okolice Sandomierza. Ile radości wzruszenia u rodziny Śpiewaków w Sokolnikach, Zalesiu Gorzyckim, mały Filipek nie pozwolił mi odejść. Dzisiejsza wizyta  przy ulicy Portowej w Sandomierzu, była ukoronowaniem tych poprzednich wizyt.

Kolorowo bajecznie jak w sama nazwa Świetlica Bajka. Wspomnienia z Bieszczad, kiedy jeszcze pojadą? Pozdrowienia dla Ali, Krzyśka i naszych najmłodszych „składaczków”.

Oj ciężko było, z żalem i łezką w oku opuszczałem te kochane dzieciaki.

Dziękuje wszystkie darczyńcom za prezenty, środki materialne przekazane na nasz program „Wszystkie Dzieci są Nasze”.

Nie piszę o naszych maleństwach w klinice, ale szczegóły i wrażenia przekaże Ala Chachaj.

- Janek Statuch

W budynku A, pierwsze piętro posiada w sobie jakiś dziwny magnes, który niesamowicie przyciąga …

Tak się złożyło że już na korytarzu wita mnie nasz najmłodszy mężczyzna Alanek. Witamy się serdecznie ale na jabłko wyciągnięte z mojej reklamówki oczęta zaczynają się śmiać. Małgosia, Mamusia Alanka szybko biegnie do kuchni po nóż by przygotować to przepyszne jabłuszko do zjedzenia. Rozmawiamy chwilę dowiaduję się, że wyniki Alanka są bardzo dobre i to momentalnie poprawia mi humor. Żegnamy się, życzymy sobie zdrowia i Dosiego Roku 2012, przesyłamy sobie całuski i machamy na do widzenia.
Wchodzę do Oddziału Reanimacji, do Kamilki przyszła nasza kochana Pani doktor Joasia by sprawdzić działanie pompy więc odwiedzam Żanetkę. Oczywiście, tak jak w ostatnich dniach jest cała czwórka. Szczęśliwi, że koszmar minął i teraz odliczają dni do powrotu do domu i upragnionego przez Żanetkę swojego kucyka, podarowanego przez dziadka.

Wizyta dobiega końca i przechodzę do Sali, w której leży Kamilka, prześliczna dziewczynka, o dużych błękitnych i śmiejących się oczętach. Jej mamusia, Marzenka równie sympatyczna i bardzo miła opowiadają o swoich problemach zdrowotnych i o swoich marzeniach …

Czas upływa bardzo szybko tak jak w poprzednich dniach, uściski i mówimy sobie wszystkiego dobrego w Nowym Roku 2012 …

Spotkania z dziećmi są zawsze cudowne, ładują nasze zużyte akumulatory, dodają trochę dziecinnego spojrzenia i większej wiary w nowy dzień …

Dziękuję, że dane mi przebywać z Wami, kochanymi składakami i oczekującymi na to swoje nowe, zdrowe SERDUSZKO. Całuję Was bardzo mocno i pamiętajcie, że byłam, jestem i będę z Wami …

- ala chachaj

zapraszam do galerii zdjęć