Z różnych stron Polski podążają na południe, do Szczawnicy. Jedzie Jan z Gdańska, Jurek z Żagania, Jan z Janowa Lubelskiego, i wielu innych, co może łączyć tych ludzi?
Tam do Szczawnicy przyjadą przyjaciele doli i niedoli, których połączył los wydawałoby się tragiczny a jednak mieli też szczęście. Kilka lat temu przed śmiercią uratował ich przeszczep serca.
 Teraz spotykają się nie tylko dla wymiany doświadczeń z życia składaków, prowadzą także kampanie na rzecz popularyzowania przeszczepów przez Koło Zabrze działające w strukturach Stowarzyszenia Transplantacji Serca. W Zabrzu działa, koło które jest najliczniejszym i jednocześnie najprężniej działającym kołem (około 500 członków).
 Organizuje kilkadziesiąt spotkań na terania całego kraju. Na zjazd w Szczawnicy przybyło 70 osób.

 W piątkowy wieczór odbyła się piękna uroczystość, wręczenie statuetki „ISKRA NADZIEI ROKU 2008” Ali Chachaj, członkowie z Zabrzańskiego Koła oddali wręcz hołd tej wspaniałej dziewczynie, były kwiaty, były także łzy wzruszenia. JEJ wzruszenie także nam dało wiele przeżyć, cieszyliśmy się, że jesteśmy w tej wielkiej rodzinie, że my także potrafimy dawać radość Ala służy potrzebującym pomocą i radą w trudnych chwilach, i co także ważne, daje iskrę nadziei, kiedy człowiek nie widzi już szans dla siebie.

 To dzięki takim osobowością chce się żyć
W spotkaniu uczestniczyli lekarze : Jan Przybylski, Maria Gałecka, Joanna Głowacka-Kareł oraz Ilona Tadeusiak - pielęgniarka z Zabrza, z Przemyśla przybyła dr n. med. Agnieszka Żmijewska z koleżanką  Jolantą Kupczyk – pielęgniarką.
Jan Statuch szef Zabrzańskiego Koła jest motorem napędowym dla wszystkich stowarzyszonych, dopilnował, aby wręczenie statuetki miało odpowiednia oprawę. Trzeba przyznać, że sama statuetka według pomysłu Cezarego Łutowicza jest dziełem sztuki wykonana jest z krzemienia pasiastego z wygrawerowanym na tabliczce napisem ALICJA CHACHAJ ISKRA NADZIEI ROKU 2008. Wyroby z tego minerału cieszą się wielkim uznaniem szczególnie w Ameryce i Azji gdzie promują jednocześnie Ziemię Sandomierską ( tylko tam występuje ten piękny krzemień).
W sobotę praca w grupach, spotkanie z turystami i mieszkańcami Szczawnicy, plakietki pomiary ciśnienia, poziomu cukru itd.
Zwiedzanie Wąwozu Homole, Starego Sącza, Szczawnicy, wieczorem zabawa. W niedzielę Msza Święta, rozmowy obiad i powrót do domów.
Wracałem jak zawsze, gdy przebywam z tymi ludźmi podbudowany duchowo. Przed oczami przewijały się obrazy z tych trzech dni.
Najpierw jak Jan Statuch po powitaniu zapraszał mnie do stołówki (przyjechałem późno)  potem Staszek zaprowadził mnie do pokoju i powitania, powitania, serdeczność, na którą zdawałby się, że nie zasługuję, bo raczej nie jestem wesołkiem. Cóż po dwóch miesiącach ponurej pogody miałem paskudny nastrój powróciłem inny radośniejszy. Już myślę o następnym spotkaniu w Kozienicach. Alu dziękuje Ci za iskierkę, która przeskoczyła na mnie Wam wszystkim którzyście byli tam w Szczawnicy gratuluje i dziękuje

Jan z Janowa Lubelskiego