Niektóre wspom­nienia trze­ba szczególnie
sta­ran­nie przyk­le­jać do ser­ca,
żeby nie zer­wał ich po­wiew czasu...

W tych dniach nasze myśli, uczucia, wyobraźnia biegną na cmentarz,

do ukwieconych i oświetlonych zniczami grobów naszych bliskich.

Tyle tam znaków miłości!

Przychodzimy na miejsce doczesnego spoczynku naszych najbliższych,

z którymi łączą nas więzy przekraczające granice czasu i przestrzeni.

Oni są w naszych myślach, są więc bardzo blisko. Budzą wspomnienia,

łzy wzruszenia i radość daru ich osoby dla nas.